Üçkağıtçı

“Milletimizin yüreğinde tuhaf bir korku vardır kelle kulak yerindekilere karşı. Beyefendi korkusu. Bu korkunun köklerini ta saltanatın derinliklerinde bulabilirsiniz. Bu korku, korktuklarına karşı hem nefret hem de def-i bela kabilinden sahte bir sevgi tezahürünün doğmasına sebep olur. Bu seçmeni, yahut halk kalabalığına söz söyleme durumunda olan bir koca göbekliyi korkudan, ama kinle alkışlar. Alkış, inanmışlığın tezahürü olmak lazım değil mi? Hayır. Çünkü alkışladıklarının ardından, kahve köşelerinde falan, ana avrat sövdükleri çok vakidir!”Cezaevi halkının kendisini beğendiğini, korktuğunu, ondan bir şeyler istediğini elbette sezinlemiştir Kudret. Halkın ondan bir beklentisi daha vardır; dindar olması. “Her bir şeyi iyi ama şu rakıyı da içmeyip namaz kılsa tam olacak” demektedirler ha bire. Bu fark edilir edilmez elbette 180 derecelik dönüş yapmak sadece 1 dakikalık bir iştir onun için. Bir sabah kalkıp milleti başına toplar ve onlara “rüyamda Akyazılı Hoca’yı gördüm (bu hoca sübyancılıktan içerdedir). Beni alıp bir türbeye götürdü ve namaz kıl dedi” diyecektir ve o vakit namaz kılmaya başlar. Milletin gözünde artık her şey tamamdır…